Specjalistyczne

    Zastosowanie w leczeniu wybranych metod,

jako podstawowe narzędzie diagnostyczno-terapeutyczne

PROGRAM SZKOLENIOWY

Informujemy, że w części praktycznej będzie dochodzić do uzasadnionego, fizycznego kontaktu pomiędzy uczestnikami szkolenia lub uczestnikami a prowadzącym szkolenie, w trakcie wykonywania ćwiczeń i testów, wynikających z treści i harmonogramu szkolenia. Prosimy o uwzględnienie tego faktu przy podejmowaniu decyzji o udziale w szkoleniu.

1. Stretching mięśniowy w terapii manualnej

Stretching mięśniowy jest to terapia poprawiająca sprawność ruchową, elastyczność i zapobiega sztywnieniu mięśni, ma za zadanie zwiększyć wydolność i elastyczność. Jest środkiem zapobiegającym urazom sportowym oraz zmianom w mięśniach i ścięgnach związanym z wiekiem. Zapobiega takim urazom, jak naderwanie, naciągnięcie, zapalenie mięśni, ścięgien, przyczepów mięśniowych oraz zanikom mięśniowym   z bezczynności.
Stretching mięśniowy jest stosowany jako terapia manualna i jest bardzo bezpiecznym i skutecznym zabiegiem. 

Regularny stretching – wpływ na organizm

• zwiększa elastyczność mięśni;

• zwiększa ruchomość stawów, a tym samym poprawia koordynację całego ciała;

• zmniejsza ryzyko urazów;

• poprawia krążenie, dotlenienie tkanek;

• tak jak inna aktywność fizyczna, obniża poziom stresu, rozluźniając spięte mięśnie;

• wpływa na prawidłową postawę ciała, niwelując przeciążenia.

2. Mobilizacja stawów obwodowych człowieka

Mobilizacja stawów polega na przeprowadzeniu rozciągania stawów za pomocą odpowiednich technik, co znaczenie poprawia stan i samopoczucie pacjenta. To najistotniejszy element ortopedycznej terapii manualnej

Staw jest ruchomym połączeniem kości. Kości przywierają do siebie powierzchniami stawowymi, które pokryte są chrząstką włóknistą lub szklistą, natomiast po zewnętrznej stronie – torebką stawową. Torebka ta posiada dwie warstwy: zewnętrzną włóknistą oraz wewnętrzną maziową, która tworzy maź stawową.

W wyniku obrzęku, urazu, krwiaka oraz przeciążenia, przykurczu i stanu zapalnegomoże dojść do zaburzenia funkcjonowania oraz ograniczenia ruchomości w stawie. Mobilizacja, masaż czy ćwiczenia umożliwiają powrót do pierwotnego stanu lub przywracając sprawność ruchową.

3. Mobilizacja kręgosłupa

Powtarzające się przeciążenia statyczno-ruchowe towarzyszące codziennemu życiu są domeną współczesnej cywilizacji i główną przyczyną zaburzeń czynności układu ruchu. Bardzo często podstawowym objawem przeciążeń jest ograniczenie zakresu ruchu z jednoczesnym występowaniem dolegliwości bólowych o charakterze ostrym lub przewlekłym. Dochodzi także do stopniowej utraty funkcji narządu ruchu.

Zastosowanie w leczeniu przeciążeń statyczno-ruchowych mają techniki dla tkanek miękkich oraz techniki stawowe, które w przypadku ograniczeń ruchowych, mają na celu przywracanie prawidłowych zakresów ruchomości poprzez mobilizacje i manipulacje.

4. Manualna terapia punktów spustowych

Punkty spustowe (ang. trigger points) – niewielkie, nadwrażliwe obszary w obrębie brzuśca mięśniowego lub powięzi mięśnia. Pod wpływem nacisku powodują tkliwość oraz ból mający charakter promieniujący lub rzutowany. Pojawiają się często w mięśniach narażonych na długotrwałe przeciążenia. Powstają one na skutek m.in. stresu, przemęczenia, urazów i mikrourazów, zaburzeń układowych jak i pooperacyjnych, a także niewydolności mięśniowej. Usunięcie punktu spustowego nie jest równoznaczne z wyeliminowaniem czynników mających wpływ na jego aktywność.

• Wrodzone (np. skrócenie kończyny górnej, niedorozwój jednej kości miednicznej, zniekształcenie twarzy; w wyniku okołoporodowego urazu pojawić się mogą zniekształcenia czaszki, które wpływają na wewnątrzczaszkowe warstwy tkanki łącznej, a te z kolei za sprawą połączeń anatomicznych są w stanie wywoływać kompensacyjne zmiany w różnych rejonach ciała).
• Przeciążenia/nieprawidłowe wykorzystanie (niewłaściwe nawyki posturalne, rekreacyjne i zawodowe, z którymi mogą wiązać się tzw. „zespoły skrzyżowania” i/lub stres funkcjonalny).
• Niedostateczne obciążenie (np. zbyt mała lub brak aktywności fizycznej, siedzący tryb życia, unieruchomienie).
• Nadużywanie (np. zabieg operacyjny, mikrourazy, uraz biczowy).
• Aktywność odruchowa (punkty spustowe tworzące punkty embrionalne i nowe obszary dysfunkcji, a także np. segmentalne uwrażliwienie wpływami trzewno-somatycznymi).

Na rozwój punktów spustowych ma również wpływ niedobór witaminy B12, kwasu foliowego, witaminy C, żelaza, a także nierównowaga hormonalna.

Igłoterapia sucha, zwana również suchym igłowaniem (ang. Dry Needling), stosowana jest u pacjentów z przewlekłym i ostrym bólem w mięśniowo-powięziowych punktach spustowych. Pojawiają się one w powięziach, na przebiegu włókien mięśniowo-powierzchownych i mięśniowo-głębokich oraz w okolicach brzuśca mięśniowego. Ich przyczyną są przeciążenia układu ruchu, ale także stres, napięcie emocjonalne, czy niedobór witamin i mikroelementów (w tym w szczególności magnezu i witamin z grupy B). Igłoterapia sucha znajduje również zastosowanie w leczeniu schorzeń, takich jak np.: łokieć tenisisty lub golfisty, kolano biegacza (syndrom pasma biodrowo-piszczelowego, bóle ścięgna Achillesa, blizny pourazowe.

Nauczysz się na tym kursie korzystać z dobrodziejstw elektroakupunktury czyli elektrostymulacji igłowej. Dzięki temu dowiesz się jak korzystać z urządzenia do elektrostymulacji oraz poznasz szereg terapii z jej zastosowaniem.

6. Diagnostyka i terapie manualne dolnego odcinka L-S

Celem szkolenia jest przekazanie jego Uczestnikom wiedzy praktycznej o technikach diagnostycznych i alternatywnych metodach terapii w patologii schorzeń narządu ruchu, z którymi fizjoterapeuta w swojej praktyce ma najczęściej do czynienia, różnicowanie objawów klinicznych oraz nauka optymalnego doboru programu fizjoterapeutycznego. Kurs składa się z dwóch modułów, z których każdy trwa 3 dni. Całość szkolenia opracowana została na międzynarodowych standardach autorstwa różnych specjalistów, które to mają najczęstsze zastosowanie w praktyce zawodowej

Neuromobilizacja oznacza terapię manualną układu nerwowego. Terapia działa bezpośrednio na układ nerwowy człowieka, który stanowi tkanka nerwowa budująca ośrodkowy i obwodowy układ nerwowy oraz jego narządy odbiorcze, mięśnie oraz organy wewnętrzne. Neuromobilizacja obejmuje diagnostykę zaburzeń układu nerwowego oraz ich terapię, polegającą na napinaniu odpowiednich nerwów.